Gözlerim kapalı yürüyorum bazen. Hiçbir zaman da dengeli bir adam olamadım. Aslında, hiçbir zaman istediğim hiçbir şey olamadım. Bunu derken yalanlıyorum da aynı zamanda, istediğim pek çok şeyi oldum çünkü, peki ya hiçbirini istediğim şekilde olmadıysam olmuş olmam bir anlam ifade eder mi? Eder elbette, ama yine istediğim anlamı ifade etmez. Dönüp dolaşıp da bu noktaya geleceğiz, her zaman..
Son zamanlarda hiç olmadığım kadar sabırsız ve gerginim. Ve ben kendimi her zaman kontrol etmeyi beceremeyebilirim, ancak akıl almaz bir yetkinlikle bunu becerebiliyor ve çoğu zaman aşırı tepkiler vermiyorsam... Her neyse, eğer istersem size saatlerce saçmasapan şeylerden bahsedebilirim ve eğer sahiden istersem en basit durumu bile inanılmaz bir dramatize edişle sunabilir ve eğer biraz daha alkol alırsam bunların hepsini gönül rahatlığıyla yapabilirim. Ancak sevgili, sen beni artık biliyor olmalısın, benim için hayatta yapılan ne varsa, uğruna çabalanan ne varsa, boş! Tüm amaçlarım amaçsız, tüm çabalarım gereksizdir. Ben bunları bu şekilde bilerek yapmakla inanmadığım bir şeye ulaşmaya çalışmıyorum üstelik, yalnızca amaçsız yahut hedefsiz bulduğum bir oyunu oynarken kurallara uyuyorum, hepsi bu!
Hepsi bu, diyorum da, bazen sahiden hepsi yalnız ve yalnızca bu oluyor, ve sonuna kadar hepsinin bu olmasından korkuyorum. Bir gün gelip de eskiden anlamlı olan ve bazı anıları doğrudan saklayan bir şarkının hiçbir anlam ifade etmemesinden korkuyorum. Bir gün gelip de hiçbir şey hissetmemekten korkuyorum. Korkuyor olmayı umursamıyor oluşumu kabullenmekten korkuyorum. Hiçbir şey umursamıyor ve çok şeyden korkuyorum. Hepsi bu, mu?
